Adama Mickiewicza znamy głównie z “Pana Tadeusza”, ale ten twórca ma na swoim koncie znacznie więcej utworów. Pisał nie tylko poematy i prozę, ale także znakomitą poezję. Pozostawił po sobie całe mnóstwo zbiorów i to dość różnorodnych. Pierwsze jego wiersze to oczywiście manifesty poetyckie, które zapowiadały nadejście nowej grupy literackiej, która całkowicie odcinała się od starych poetów i wszelkiej tradycji. Jeszcze inne wiersze to poezja na temat pejzaży, zbliżona nieco do metafizycznej. Opisy Mickiewicza niezwykle do nas przemawiają i mają dla nas ogromną moc, wszystko dlatego, że poeta był mistrzem w tworzeniu pięknych i niezapomnianych obrazów, a tworzył je oczywiście za pomocą pióra. Ma także na swoim koncie piękne wiersze miłosne, które do dzisiaj urzekają wielu ludzi. Utwory Mickiewicza mogą nas oczarować.
Fala socjalizmu zalała Polskę i niestety przez bardzo długi czas ją opanowała. Niestety dotyczy to także twórczości literackiej. Polscy pisarze zostali zmuszeni do tego, żeby pisać według zaleceń partii, bo to właśnie władza ustalała dobre tematy, które mogły zostać dopuszczone do druku i eliminowała niepokornych. Jeśli poeta nie chciał pisać pochwalnych hymnów na cześć Stalina skazany był na milczenie i w konsekwencji na zapomnienie. Dlatego wielu pisarzy pisało wiersze do Stalina, które wychwalały jego mądrość i potęgę oraz dobroć. Do takich poetów należała także nasza Wisława Szymborska i chociaż dzisiaj nie chce się przyznać do twórczości z tamtych lat, to niestety ona istnieje i nie da się o niej zapomnieć. Ale było także wielu innych, którzy szczerze wierzyli w te brednie, które pisali. Dzisiaj wypada postawić pytanie czy to rzeczywiście była poezja czy jedynie dyktando na cześć Stalina. Na szczęście nie każdy brał w tym udział i niektórzy pisarze zachowali swoją twarz i reputację.
Polacy nie lubią i nie przepadają za bardzo za swoimi poetami. Okazuje się, że ich nie cenimy. Wyżej w hierarchii stoją dla nas poeci zagraniczni, zwłaszcza tacy, którzy zdobyli światową sławę. Faktycznie jest coś tak specyficznego w naszym kraju, że nie pozwalamy naszym poetom się rozwijać, nie mają oni u nas tak dogodnych warunków, jak za granicą. Nie mają tutaj także takiego kontaktu z kulturą i różnymi prądami czy konwencjami, które są modne w danym okresie. Polska już dawno przestała się liczyć na kulturalnej mapie Europy. Jeśli nasi poeci chcą coś osiągnąć, koniecznie muszą wyjechać, by zakosztować pełnego artyzmu i sztuki życia.